Bosteller.be

Isabelle De Mol uit Lokeren droomde er al jaren van om op een weide achter haar huis een bos te planten. Maar hoe begin je daaraan? Vandaag bleek hét goede moment te zijn. Isabelle ontdekte dat het Agentschap voor Natuur en Bos eigenaars financieel steunt en begeleidt. Ze stapte op de trein en in januari werden de 600 bomen van haar bos geplant.

Isabelle werkt als leerkracht in de Broederschool in Lokeren en woont in de rand van Lokeren. “In de twintig jaar dat we hier wonen zijn er steeds meer verkavelingen bijgekomen. Het landelijke is hier aan het verdwijnen, zoals op zoveel plaatsen”, vertelt Isabelle.

Destijds kochten Isabelle en haar echtgenoot een weide van een halve hectare die grenst aan hun tuin. “Die heeft lang gediend als speelweide voor de kinderen. Ik liep al een aantal jaren rond met het idee om op die weide bomen te planten. Niet alleen omdat ik bomen mooi vind, maar ook omdat bomen voor propere lucht en voor meer biodiversiteit zorgen. Maar ik wist niet hoe ik daaraan moest beginnen, en of dat wel mocht”, zegt Isabelle.

Op haar zoektocht naar informatie kwam ze terecht op een nieuwe website van het Agentschap voor Natuur en Bos: www.bosteller.be. Wat bleek? Alles wat je nodig hebt als je een bos wil aanplanten is daar in één oogopslag terug te vinden.

Nadat ze zich op de site aanmeldde, kreeg Isabelle bezoek voor een verkennend gesprek, een zogeheten ‘bosbabbel’. Na dat bezoek kreeg ze een uitgewerkt voorstel van hoe het bos er uit zou kunnen zien. Een aangename verrassing: als ze het bos liet aanleggen, zou het plantgoed bijna volledig vergoed worden. “Ik dacht dat ik als eigenaar de hele aanleg zelf zou moeten regelen en betalen, maar je krijgt hulp om alles in orde te brengen en financiële steun. Ik denk dat dat een goede motivatie is voor alle eigenaars van een stukje grond waar bomen kunnen komen, want het moet natuurlijk wel haalbaar zijn”, zegt Isabelle.

Een bos voor jongeren

Tijdens de tweede week van januari werden de 600 jonge bomen voor het bos aangeplant. Isabelle wou daar graag jongeren bij betrekken: een bos plant je immers (ook) voor de volgende generaties. “Onze buurman is leerkracht tuinbouw in VTS in Sint-Niklaas. Hij is echt een natuurkenner en ik heb veel met hem over mijn plannen gepraat. De leerlingen van zijn school zijn de bomen komen planten. De school vraagt daar een bijdrage voor, en die betaal ik met plezier. Het was gewoon heel fijn om dat samen met jongeren te doen. Mijn dochter en het zoontje van de buurman zitten samen in het zesde leerjaar in het schooltje hier in de buurt, en zij zijn met de hele klas komen helpen.”

Isabelle wou geen saai bos met rechte rijen, en liet de bomen daarom in cirkels aanplanten. “Dat is het symbool van het leven, zonder begin en einde. In die cirkels ga ik de volgende jaren nog bloemen planten.” Voor het bos werden vooral eiken geplant – de favoriete boom van Isabelle.

(foto's: Monica Monté)